درباره من
ترکمن دیمک تورکه ایمان دیمک
حرام دان داش دوریب حلال ایمک
ساده بولیب ساده گزمگ لیگ
ایماننا قوانیان ترکمن ترکمن اوغلی من
ایل اوچین یانسام ایل اوچین اولسم
ایلمنگ پاراحتنی باشینی گورسم
یتیم لری حوش ادیب اویناشیب گولسم
حق اوننا راضی ترکمن اوغلی من
آرغام دا ایلیم بار آرغا داغیم دیر
داماریم دا غانیم بار صحرا یاریم دیر
ادامه...
تاریخچه قوم ترکمن ترکمن های ایران نشین
تُرکَمَن‌ها (به ترکمنی: Türkmenler) یکی از اقوام ترک‌تبار آسیای میانه هستند که عمدتاً درترکمنستان، شمال غرب افغانستان و شمال‌شرق ایران سکونت دارند. آنها به زبان ترکمنی اززبان‌های ترک‌تبار شاخه اغوز غربی سخن می‌گویند و بیشتر آنان مسلمان سنی و پیرو مذهب حنفی هستند. ترکمن‌ها تا اوایل قرن بیستم عمدتاً کوچ‌نشین بودند اما پس از آن به مرور ده‌نشین و شهرنشین شدند.
واژه‌های ترکمن و ترکمان در گذشته به تمامی قبایل ترک‌تبار اغوز به‌ویژه طایفه‌های کوچ‌نشین و مسلمان گفته می‌شد که این معنا اعم از کاربرد قوم ترکمن امروزین است. به این معنا که ترکمن‌های کنونی شاخه‌ای از ترکمن‌ها در نوشته‌های قدیمی فارسی هستند. همین‌طور در حال حاضر گروه‌های ترک‌تباری در عراق و سوریه به ترکمن معروفند که ارتباط نزدیکی با ترکمن‌های ساکن منطقه میان رود جیحون و گرگان‌رود ندارند و از نظر تاریخی، زبانی و فرهنگی بیشتر به آذربایجانی‌ها و ترک‌های ترکیه شباهت دارند.
پراکندگیترکمن‌های ایران بیشتر در جنوب شرقی دریای خزر و در ترکمن‌صحرا و اطراف رودخانه اترک وگرگان‌رود سکونت دارند. از لحاظ استانی، سکونتگاه‌های ایشان در استان‌های گلستان (بیشتر بخش شمالی استان)، خراسان رضوی (روستاهایی در نوار مرزی شمال استان و تربت جام) و خراسان شمالی (منطقهٔ راز و جرگلان شهرستان بجنورد) پراکنده است. از شهرهای مهم ترکمنان در ایران می‌توان بندر ترکمن، گنبد قابوس، کلاله، آق قلا،گمیشان، مراوه‌تپه و اینچه‌برون را نام برد.
ترکمن صحرا ، دشتی است بدون جنگل اما دارای مراتع سرسبز و چمنزارهای وسیع که به واسطه همین موهبت ، دامداری این منطقه از اهمیت به سزایی برخوردار است. ترکمن ها، شاخه ای از ترک های آسیای مرکزی هستند که تا قرن پنجم قمری با نام های غُز و اُغُز شناخته شده اند. از قرن پنجم این قوم ، موجودیت خود را با نام «ترکمن» نشان داده است و نخستین حکومتی که در ایران تشکیل دادند ، سلجوقیان نام داشت که از سال 429 تا 590 قمری بر ایران حکومت می کردند. ترکمن ها به چهارگروه بزرگ تقسیم می شوند : گوکلان، تکه ، یموت و نخور
ترکمن های ایران با جمعیتی در حدود یک میلیون نفر در منطقه ای به وسعت تقریبی بیست هزار کیلومتر مربع ساکن اند. یموت ها ساکن ترکمن صحرا (دشت گرگان) هستند ، ناحیه ای که از کناره دریای خزر تا گنبد کاووس و نواحی شمالی آن ، یعنی «مراوه تپه» و «قازان قیه» را در بر می گیرد. یموت ها به دو شعبه جعفربای و آتابای تقسیم می شوند . مرکز جعفر بای ها بندر ترکمن و گومیشان است و آتابای ها در نواحی شرقی در امتداد رود اترک مقیم اند. محل سکنای طوایف گوگلان از روستاهای غرب کلاله (گرکز و خواجه لر) شروع می شود و در شمال جنگل گلستان تا «گلی داغ» و اطراف مراوه تپه ادامه می یابد. گوگلان ها در شمال خراسان در منطقه جرگلان و حصارچه نیز پراکنده اند. طوایف نخور در جرگلان در شرق گوگلان ها و نواحی مرزی ایران و شوروی در روستاهای یکه سعود ، باقلق ، کرپشلی و قابلقا زندگی می کنند. تکه ها که تعدادشان در ایران بسیار اندک است در روستاهای دشتک ، دویدوخ و تکلک قوز ناحیه جرگلان ساکن هستند.
ترکمن هایی که در شمال رود اترک بودند تا مدت ها تحت فشار حکمرانان خوارزم قرار داشتند و عاقبت نیز روس ها به بهانه این که این قوم امنیت جاده ها ی تجارتی را از بین برده اند، به قلع و قمع آنها پرداختند. در سال های پایانی دوره قاجاریه ، رضاخان که وزیر جنگ وقت بود ترکمن ها را به شدت سرکوب کرد، فرماندهان او از شرق و غرب ترکمن صحرا ، آنها را مجبور به یکجا نشینی کردند که به تدریج به کشاورزی ، ماهیگیری و دیگر صنایع روی آورند.
- سلجوقیان (۴۲۹ ه. ق. – اواخر قرن ششم)[۱۰]
- قره قویونلو (۷۸۰ – ۷۴۸ ه. ق.)
- آق قویونلو (۷۸۰ – ۹۸۰ ه. ق.)
- افشاریه
- قاجاریه[۱۱]
ساز اصلی در موسیقی ترکمنی، تامدیره یا تنبوره و یا همان دوتار است. همچنین نواختن کمانچه و نی نیز در بین ترکمنان رواج دارد و در دههٔ اخیر برخی، به اجرای نغمات این موسیقی با سازهای الکترونیک روی آورده‌اند.
جالب بود بازم از این مطالب بذارین برامن که خیلی مفید بود..
واقعا مرسسسسسسسی
ممنون ک ب سایت ما سر میزنید.ان شا
ا...
ساغ بول متین قارداش
خواهش میکنم
س.خوب بود دستت درد نکنه متین جان زحمت کشیدی... مختصر و مفید
ممنون خیلی اطلاعات جالبی بود
خیلی خوب بود ولی بعضی تیکه هاشو تکراری نوشته بودی
ممنون ولی کامل نبود بعدش چرا حرفی از طایفه نخورلی نزدی؟