سال نو ترکمنی...

سال نو  ترکمنی

سلام یه مطلب پیدا کردم در مورد روز سال نو ترکمنی حالا خودتون

بخونید متوجه میشین...

راستی از همین الانم میگم : تازه یلینگیز قوتلی بولسین...

ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺭﻭﺯ ﺩﻗﯿﻖ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﺸﻤﺎﺭ

ﺗﺮﮐﻤﻨﯽ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺣﯿﻮﺍنی طبق ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ

ﻭ ﻗﻮﻡ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﯿﺎﻥ ﮔﺬشته بر ﺭﻭﯼ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎ  

ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ, ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎﺑﺮﺧﻼﻑ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻠﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ

ﺳﻦ ﺧﻮﯾﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.

ﺷﻤﺎﺭﺵ ﺳﻦ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺣﯿﻮﺍﻧﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ

ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ.

ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﯾﮏ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﺧﺎﺹ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﻭﻗﺎﯾﻊ ﺁﻥ

ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﯼ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺣﯿﻮﺍن است . ﻫﺮ ﺳﺎﻝﺣﯿﻮﺍﻧﯽ

ﺟﺪﯾﺪ , ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺁﻏﺎﺯﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ . 

ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺭﻭﺯ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﻣﺎﺭﭺ ﺳﺎﻝ ﻣﯿﻼﺩﯼ (ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ

ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ  ﺷﻤﺴﯽ ) ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . 

ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﺮﮐﻤﻦﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺣﯿﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ می آﯾﻨﺪ ,

ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮﺩﻩ می شوند , ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﻗﯿﻖ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ . 

ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺣﯿﻮﺍﻧﯽ ﺩﺭﻣﯿﺎﻥ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﯼ ﺷﺮﻕ

ﺩﻭﺭ ﺍﺳﺖ .

ﺍﺳﺎﻣﯽ ﺗﺮﮐﻤﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍین ساﻝ ﻫﺎ , ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ：

1.ﺳﯿﭽﺎﻥ ( ﻣﻮﺵ )

2.ﺳﯿﻐﯿﺮ (ﮔﺎﻭ )

3.ﺑﺎﺭﺙ ( ﭘﻠﻨﮓ ) 

4.ﺗﺎﻭﺷﺎﻥ ( ﺧﺮﮔﻮﺵ )

5.ﺑﺎﻟﯿﻖ (ﻣﺎﻫﯽ )

6.ﯾﯿﻼﻥ ( ﻣﺎﺭ )

7.ﯾﻠﻘﯽ (ﻣﺎﺩﯾﺎﻥ ) ﯾﺎ,ﺁﺕ( ﺍﺳﺐ ) 

8.ﻗﻮﯾﻮﻥ( ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ )

9.ﺑﯿﺠﻦ (ﻣﯿﻤﻮﻥ )

10.ﺗﺎﻭﻭﻕ( ﻣﺮﻍ )

11.ﺍﯾﺖ (ﺳﮓ )

12.ﺩﻭﻧﮕﯿﺰ ( ﺧﻮﮎ ) .

ﯾﮏ ﺩﻭﺭﻩﯼ ﮐﺎمل از١٢ﺳﺎﻝ ﯾﮏ ﻣﻮﺟﻪ ( Muje ) ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ , ﻭ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﯼ

ﺗﺸﮑﯿﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻣﻮﺟﻪ , ﯾﻌﻨﯽ ٣۶ﺳﺎﻝ , ﯾﮏ ﻫﻨﮕﺎﻡ (Hengam ) ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ

ﻣﯽ شود .ﯾﮏ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﯽ ﺁﻥ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻗﻤﺮﯼ ﯾﮏ

ﭼﺮﺧﻪ ﯼ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺴﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ, ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ

ﺍﮔﺮﺭﻭﺯ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﻘﻮﯾﻢ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺷﻤﺴﯽ ﺧﺎﺹ ﺑﺮﺭﻭﯼ

ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ , ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﻌﺪ, ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺑﻬﺎﺭﯼ

ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ .ﺗﺮﻛﻤﻦ ﻫﺎ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﭘﻨﺪ ﺁﻣﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺳﺎﻟﺸﻤﺎﺭ

ﺣﯿﻮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ . 

ﺭﻭﺯﯼ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻮﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ . ﺷﺘﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪ ﻭ

ﺑﺎﻻﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ: » ﺣﺘﻤﺎً ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻝ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ

ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﯾﺪ. « ﺍﻣّﺎ ﻣﻮﺵ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺎ ﺯﺭﻧﮕﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﯼ ﺳﺮ ﺷﺘﺮ ﺟﻬﯿﺪﻩ ﻭ ﭘﯿﺶ

ﺍﺯ ﻫﻤﻪ، ﺳﺎﻝ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ. ﺷﺘﺮ ﻛﻪ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮت ماﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻣﯽ

ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺳﺎل جدﯾﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ

ﻭﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻏﺮﻭﺭ ﺷﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﺩ ﻣﺎﯾﻪ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﻭ ﭘﻨﺪﺁﻣﯿﺰ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻧﻬﯽ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ

ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﺮﻛﻤﻦ ﻫﺎ ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻭﺑﺼﻮﺭﺕ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ

ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ :

»ﺩﻭﯾﻪ ﺑﻮﯾﻨﻮﻧﺎ ﺑﻮﯾﺴﺎﻧﯿﭗ ﯾﯿﻠﺪﺍﻥ ﻛﻮﺭ ﻗﺎﻟﯿﭙﺪﯾﺮ «! ﯾﻌﻨﯽ ： ﺷﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ

ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺳﺎﻝ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺑﺮﺩﯼ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍﯼ ﻧﻈﺮﻑ، ﺷﺎﻋﺮ ﺧﻮﺵ ﻗﺮﯾﺤﻪ ﻭ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺗﺮﻛﻤﻦ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ

ﺷﻌﺮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ : 

ﺣﯿﻮﺍﻥ ﻻﺭ ﺍﯾﭽﯿﻨﺪﻩ ﻛﯿﻢ ﺑﻮﻟﺴﺎ ﺍﻭﻟﯽ

ﯾﻌﻨﯽ : ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ

ﯾﯿﻞ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﻮﻟﻤﺎﻟﯽ ﺩﯾﯿﻠﯿﭙﺪﯾﺮ ﻭﻟﯽ

ﯾﻌﻨﯽ : ﺑﺎﯾﺪ » ﯾﯿﻞ ﺑﺎﺷﯽ« (ﺳﺎﻝ ﺍﻭّﻝ) ﺷﻮﺩ

ﺑﺎﺭﺩﯾﻐﯿﻦﺑﯿﻠﺪﯾﺮﯾﭗ ﺳﯿﻐﯿﺮ ﻣﻮﻻﭘﺪﯾﺮ

ﯾﻌﻨﯽ : ﮔﺎﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ » ﻣﺎ ﻣﺎ« ﻛﺮﺩ

ﯾﻮﻧﻪ ﺍﯾﺎﻡ ﺍﻭﻧﻮﻧﮓ ﺷﺎﺧﯿﻨﺎ ﭼﯿﻘﺎﻥ

ﯾﻌﻨﯽ : ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺵ ﻛﻪ ﻓﺮﺯ ﻭ ﭼﺎﻻﻙ ﺑﺮ ﺷﺎﺥ ﺍﻭ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ

ﺳﯿﭽﺎﻥ ﺳﯿﭙﯿﻨﺠﯿﺮﺍﭖ ﻣﻮﺭﺗﻮﻥ ﺗﺎﻭﻻﭘﺪیر

ﯾﻌﻨﯽ : ﻣﻮﺵ ﺳﺒﯿﻠﺶ ﺭﺍ ﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ

ﺍﯾﻞ ﺍﯾﭽﯿﻨﺪﻩ ﮔﺰﯾﭗ ﯾﻮﺭﻥ ﮔﻮﺭﺭﻭﻧﮓ ﺑﻮ

ﯾﻌﻨﯽ : ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

ﺑﯿﻠﻪ ﻣﻮﻕ ﺑﻮ ﻭﺍﻗﺎ ﻫﺎﭼﺎﻥ ﺑﻮﻟﻮﭘﺪﯾﺮ؟ 

ﯾﻌﻨﯽ : ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻛﯽ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ؟

ﯾﻮﻧﻪ ﻏﺮﺽ ﺣﯿﻠﻪ ﺑﯿﻠﻦ ﺁﻝ ﺑﯿﻠﻦ

ﯾﻌﻨﯽ : ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﻣﻜﺮ ﻭ حیله

ییل ﺑﺎﺷﯽ ﯾﺴﺮﺟﻪ ﺳﯿﭽﺎﻥ ﺑﻮﻟﻮﭘﺪﯾﺮ.

ﯾﻌﻨﯽ : ﻣﻮﺵ ﺑﺪﺗﺮﻛﯿﺐ » ﯾﯿﻞ ﺑﺎﺷﯽ« ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . 

ﺗﺮﻛﻤﻦ ﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﻣﻮﺵ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ » ﯾﯿﻞ ﺑﺎﺷﯽ«

ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺁﻏﺎﺯﯾﻦ ﯾﺎ ﻣﺒﺪﺃ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﻨﻈﻮﻡ ﻓﻮﻕ

»ﮔﺎﻭ« ﭘﺲ ﺍﺯ » ﻣﻮﺵ« ﺳﺎﻝ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻟﺬﺍ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﻭّﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ

ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺎﻟﺸﻤﺎﺭﺣﯿﻮﺍﻧﯽ ﺍﺣﺮﺍﺯﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. اﻣﺮﻭﺯﻩ ﺭﻭﺯ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ

ﻣﺎ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ

ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺩﺭ ﺗﺮﮐﻤﻨﺴﺘﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺗﺤﻮﯾﻞ

ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺟﺸﻦ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ .

ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ  ﺗﻘﻮﯾﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ

ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﻧﯿﺎﮐﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ

ﭼﻨﯿﻦ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻠﺖ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺟﺎﯼ

ﺗﺄﺳﻒ ﺩﺍﺭﺩ. ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ

ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭﻧﮋﺍﺩﻣﺎﻥ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ .

ﭼﺮﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ؟؟؟

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ؟؟؟

ﭼﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩﺍﺗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺸﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﺭﯾﺪ ؟؟؟

ﺁﯾﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﺗﺮﮐﻤﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ؟؟؟

نوشته : ناصر توصلی